Twintig jaar eurobiljetten en -munten

Blogpost van Christine Lagarde, president van de ECB

Frankfurt am Main, 31 december 2021

1 januari is altijd een bijzondere dag voor mij: de eerste dag van het nieuwe jaar natuurlijk, zoals voor iedereen, maar ook mijn verjaardag. Op 1 januari 2002 was er nog een reden voor een feestje: die dag werden in het eurogebied, toen 12 landen, de bankbiljetten en muntstukken van de gemeenschappelijke munt ingevoerd.

Ik bracht die dag met familie en vrienden door in ons huis in Normandië, in Frankrijk. Kort voor middernacht zijn we naar de dichtstbijzijnde geldautomaat getrokken om onze eerste eurobiljetten in handen te krijgen. Sommige van mijn vrienden voorzagen dat de automaten de overstap naar de nieuwe munt niet zouden aankunnen en geen eurobankbiljetten zouden uitgeven. We hebben er om gewed: als er Franse franken uit zouden komen in plaats van euro’s, mochten zij het geld hebben.

Na middernacht hebben we de geldautomaat geprobeerd. En jawel, hij leverde gloednieuwe eurobiljetten af, en we hebben op de nieuwe Europese munt geproost.

Zo heb ik zelf ’s werelds grootste monetaire omschakeling ooit beleefd. Sindsdien is het eurogebied alleen maar gegroeid. Die 12 landen zijn er 19 geworden, en we zijn nu met 340 miljoen mensen die dezelfde munt delen, ongeacht taal, cultuur of grenzen. De euro heeft geholpen ons als Europeanen te verenigen. In de laatste Eurobarometer-enquête werd burgers gevraagd wat de Europese Unie voor hen betekent: 41procent dacht daarbij aan de euro. Dat was het op een na vaakst genoemde antwoord, na het vrije verkeer.

Het is duidelijk: Europa en de euro zijn onafscheidelijk. Voor jonge Europeanen, die alleen de gemeenschappelijke munt kennen, is het bijna onmogelijk zich Europa voor te stellen zonder euro. De steun voor de euro bereikte in 2021 zelfs het hoogste peil ooit. Volgens de Eurobarometer-enquête heeft onze munt de instemming van 78 procent van de Europeanen.

Als ik aan de euro denk, stel ik me ondernemingen en familiebedrijven voor die dankzij de euro en onze gemeenschappelijke markt successen hebben geboekt. Van 1990 tot 2002 groeide de handel tussen de landen die later het eurogebied zouden uitmaken met minder dan 5 procent. Sinds de invoering van de euro is de handel tussen diezelfde landen met bijna 200 procent toegenomen. Mensen reizen zonder gedoe en kosten van het wisselen, en miljoenen studenten en professionals verblijven in het buitenland zonder gebruik van verschillende valuta.

Het lijdt geen twijfel dat de euro ons veerkrachtiger heeft gemaakt. Sinds de invoering zijn we beter toegerust op crises. De recente economische schokken zouden zelfs nog ernstiger zijn zonder de stabiliteit en integratie die de euro onze interne markt heeft gebracht. In kritieke tijden, zoals de pandemie, bleek een gemeenschappelijke munt van cruciaal belang voor de coördinatie van de crisisrespons in Europa.

De Europese Centrale Bank is hoedster van de euro en we zetten ons onvermoeibaar in om onze gemeenschappelijke munt te beschermen. Het is onze taak om uw bankbiljetten veilig te houden, net zoals het onze plicht is om aanvullende vormen van betaling, zoals een digitale euro, te onderzoeken.

We gaan voor het eerst het ontwerp van onze bankbiljetten vernieuwen om ze veilig en innovatief te houden, maar ook om ervoor te zorgen dat Europeanen van alle leeftijden en achtergronden zich er beter in herkennen. We vragen input van burgers over het thema en het ontwerp van onze biljetten. In 2024 maken we die bekend en dan plannen we de invoering.

Op die koude nacht in Normandië, 20 jaar geleden, had ik nooit kunnen vermoeden dat het bewaken van de euro mijn fulltime baan zou worden. En toch is dat precies wat ik nu doe, sinds ik mijn naam zet op de biljetten die u elke dag gebruikt. Die handtekening staat voor mijn inzet voor een van de meest waardevolle symbolen van de Europese eenheid.

Dus laat ons opnieuw een toost uitbrengen: op de twintigste verjaardag van de eurobankbiljetten!

Deze blogpost werd als opiniestuk gepubliceerd in: Kleine Zeitung (Oostenrijk), Le Soir (België), 24 Chasa (Bulgarije), Večernji list (Kroatië), Politis (Cyprus), ERR (Estland), Kaleva (Finland), La Provence (Frankrijk), Frankfurter Rundschau (Duitsland), Efimerida ton Syntakton (Griekenland), The Irish Independent (Ierland), Corriere della Sera (Italië), Delfi.lv (Letland), Verslo žinios (Litouwen), Luxemburger Wort (Luxemburg), Times of Malta (Malta), Algemeen Dagblad (Nederland), Sábado (Portugal), Hospodarske noviny (Slowakije), Delo (Slovenië), El Correo, El Diario Vasco, El Diario Montañés, La Verdad, Ideal, Hoy, Sur, La Rioja, El Norte de Castilla, El Comercio, Las Provincias and La Voz de Cádiz (Spanje).