Onderpandskader van het Eurosysteem: opname van niet-verhandelbare activa op de Enkelvoudige Lijst

Vanaf 1 januari 2007 zullen de volgende beleenbaarheidscriteria van toepassing zijn:

Beleenbare lening: Dit is een schuldverplichting van een in aanmerking komende debiteur (zie hieronder) aan tegenpartijen van het Eurosysteem die voldoet aan alle hieronder gedefinieerde beleenbaarheidscriteria. De beleenbaarheidscriteria voor bankleningen zullen tevens gelden voor syndicaatsleningen. Bankleningen die een “teruglopend saldo” hebben (d.w.z. waarbij de hoofdsom en de rente worden afbetaald volgens een vooraf overeengekomen schema), zijn eveneens beleenbaar. Onbenutte kredietfaciliteiten (bijv. onbenutte faciliteiten van een doorlopend krediet), rekening-courantkredieten en kredietbrieven (die machtigen tot het gebruik van kredietfaciliteiten maar die niet als zodanig als bankleningen kunnen worden aangemerkt) zijn niet beleenbaar. Bankleningen die rechten geven op de hoofdsom en/of de rente die ondergeschikt zijn aan de rechten van houders van andere bankleningen of schuldbewijzen van dezelfde emittent, zijn eveneens niet beleenbaar.^[1]

In aanmerking komende debiteuren: Dit zijn niet-financiële vennootschappen en de overheid.^[2] Garanten en in aanmerking komende waarborgen zullen zijn onderworpen aan de regeling die van toepassing is op beleenbare verhandelbare schuldbewijzen.^[3]

Minimumomvang van leningen: Van 2007 tot 2012 zal iedere nationale centrale bank een minimumomvang naar eigen keuze hanteren. Vanaf 2012 zal een gemeenschappelijke minimumdrempel van €500.000 worden ingevoerd.

Kredietwaardigheid van de debiteur: Debiteuren dienen financieel solide te zijn om voor beleningstransacties in aanmerking te komen. De financiële soliditeit zal middels het ECAF (zie paragraaf 1.3 hieronder) worden beoordeeld.

Valuta waarin bankleningen luiden: Uitsluitend in euro luidende bankleningen zullen beleenbaar zijn.

Maximum en minimum looptijd: Geen.^[4]

Wetgeving van toepassing op de leenovereenkomst: Op de leenovereenkomst dient de wetgeving van een land van het eurogebied van toepassing te zijn.

Vestigingsplaats van de debiteur/garant: De debiteur/garant dient in een land van het eurogebied te zijn gevestigd.

In de afzonderlijke landen van het eurogebied is sprake van verschillende juridische vereisten waaraan moet worden voldaan teneinde er voor te zorgen dat een geldig pandrecht op de bankleningen wordt gevestigd en dat de leningen snel te gelde kunnen worden gemaakt in het geval de tegenpartij in gebreke blijft. Dergelijke juridische vereisten hebben betrekking op het in kennis stellen van de debiteur, het bankgeheim, en de mobilisatie en het te gelde maken van leningen. Aangezien deze zaken in de verschillende nationale rechtssystemen niet op uniforme wijze zijn geregeld, kunnen de juridische vereisten en hoe daaraan wordt voldaan van land tot land verschillen.

Het ECAF omvat het corpus van technieken en regels die ten grondslag liggen aan de Eurosysteem-vereiste van “hoge kredietmaatstaven” voor beleenbaar onderpand. Het ECAF maakt gebruik van vier bronnen voor kredietkwaliteitsbeoordeling, te weten externe kredietbeoordelingsinstellingen, de interne kredietbeoordelingssystemen van nationale centrale banken^[5], de op ratings berustende interne systemen van tegenpartijen, en door derden geleverde rating-instrumenten die worden beheerd door goedgekeurde derdenbeheerders. Er zal geen rangschikking plaatsvinden tussen deze bronnen voor kredietkwaliteitsbeoordeling.

Alle bronnen voor kredietkwaliteitsbeoordeling dienen aan een bronafhankelijke reeks geschiktheidscriteria te voldoen ter waarborging van de beginselen van accuratesse, consistentie en vergelijkbaarheid tussen de vier gebruikte bronnen en binnen elke bron afzonderlijk. Het Eurosysteem zal de prestaties van de verschillende bronnen afmeten aan een maatstaf teneinde te waarborgen dat beleenbaar onderpand aan de minimum kredietwaardigheidsnormen voldoet.

Het Eurosysteem zal te zijner tijd een kredietkwaliteitsdrempel voor in aanmerking komende debiteuren bekend maken evenals geschiktheidsregels voor garanten van niet-verhandelbare activa, alsmede de prestatiemaatstaf aan de hand waarvan de bronnen voor kredietkwaliteitsbeoordeling zullen worden gecontroleerd. Het Eurosysteem zal tevens te zijner tijd de lijst met geschikte externe kredietbeoordelingsinstellingen bekend maken, alsmede de door derden geleverde in aanmerking komende rating-instrumenten en hun beheerders.

Elke tegenpartij zal dienen aan te geven van welke van de vier beschikbare bronnen voor kredietkwaliteitsbeoordeling zij gebruik zal maken als belangrijkste instrument voor het beoordelen van de debiteuren/garanten van bankleningen die als onderpand worden aangeboden. Vervolgens zal zij dit kredietkwaliteitsbeoordelingssysteem gedurende een vooraf vastgestelde periode dienen te blijven gebruiken (bijv. één jaar). De lijst met in aanmerking komende debiteuren/garanten die door een tegenpartij wordt ingediend, zal strikt vertrouwelijke informatie blijven die uitsluitend bij het Eurosysteem en de betreffende tegenpartij bekend is.

De reeks technieken en regels die in het ECAF zijn voorzien voor bankleningen, zullen tevens van toepassing zijn op niet aan ratings onderworpen verhandelbare activa.

De procedures voor het gebruik van bankleningen als onderpand zullen worden geïmplementeerd op basis van de nationale wettelijke en operationele randvoorwaarden en van het verwachte volume van in aanmerking komende leningen die de tegenpartijen zullen gebruiken.

Vanaf de start van de interimperiode zal elke nationale centrale bank nationale oplossingen implementeren die voldoen aan de minimum gemeenschappelijke dienstverleningseisen die een minimum niveau van dienstverlening van het Eurosysteem bij de overdracht van bankleningen waarborgen. Het correspondentenmodel voor centrale banken zal tegenpartijen in staat stellen bankleningen grensoverschrijdend te gebruiken.